Voor het vergeten : roman

Voor het vergeten : roman
Andere formaten:
Besprekingen
In de tentakels van de smart
ROMAN. Onversneden rouw, hoe giet je dat in een roman die tegelijk een ode is aan de liefde én de weerbaarheid? Peter Verhelst doet het in Voor het vergeten, waarin hij de plotse dood van zijn moeder een gefragmenteerd onderkomen biedt.
Donkere, multi-interpretabele en verbrokkelde werelden vol zintuiglijkheid, voortgedreven door universele thema's als liefde en dood. Zo zou je het universum van Peter Verhelst (°1962) in één mondvol kunnen samenvatten. Daarmee doe je zijn oeuvre natuurlijk geen recht. De schrijver gunt ons de kans om langdurig te verdwalen in zijn dichtbegroeide symbolenwouden.
Verhelst koestert poëtische zijsprongen en is gul met suggestiviteit. Precies daarom ben je als lezer vrij om eigen betekenissen toe te voegen aan zijn teksten. "Mensen zonder verbeelding hebben niks aan mijn boeken. Waarmee ik geen kritiek uit op die mensen. Geen verbeelding hebben, is niet erger dan blauwe ogen hebben. Maar mijn boeken zijn echt niet aan hen besteed", vertelde hij daarover onlangs in de Krant van West-Vlaanderen.
Verhelst profileerde zich het laatste decennium uitgesprokener als jeugdauteur (denk aan Het geheim van de keel van de nachtegaal), als gewaardeerd theaterreg…Lees verder
Verhelst schrijft tegen de abrupte dood in alle genres die hij beoefent
In zijn gedichten is de Vlaming veruit het sterkst.
Mensen die in bomen veranderen, of in een hert, het klinkt niet ongewoon voor de lezer die vertrouwd is met de Metamorfosen van Ovidius. De Brugse theatermaker, dichter en prozaïst Peter Verhelst is vertrouwd met die verhalen, en heeft er in zijn eigen werk - fysiek, sprookjesachtig en beeldend − al menig hedendaagse variant van getoond.
Na het plotselinge overlijden van zijn moeder, niet lang geleden, zo suggereert zijn nieuwe boek Voor het vergeten, een compendium van alle genres die Verhelst beoefent, moest hij vaststellen dat hij even geen verbinding met de wereld kon maken. De schok was te groot. Zoals zijn moeder door een hartaderbreuk was getroffen, zo waren de zoon de wapens uit handen geslagen waarmee hij zich normaliter kon handhaven.
Aan de hand van voorbeelden uit mythen, andere literatuur, schilderkunst en fotografie laat de schrijver zien wat hij doet om zich 'weer verbonden te voelen − of op zijn minst minder verlaten'. Hij maakt er vee…Lees verder
Een zacht gefluisterde dodenzang
BOEKENBAL PETER VERHELST Voor het vergeten
Moedertaal. In dat ene woord zitten de twee dingen die Peter Verhelst lyrisch bezingt en bevraagt in zijn nieuwe roman `Voor het vergeten', een literair monument voor zijn moeder, die op 18 november 2015 aan een hartaderbreuk overleed. Aan moederboeken geen gebrek in de recente Nederlandstalige literatuur: Adriaan van Dis ging in `Ik kom terug' de confrontatie aan met de vrouw die hem vormde, Tom Lanoye schreef in `Sprakeloos' over de afasie die zijn moeder trof, Arnon Grunberg had het in `Moedervlekken' over een zorgbehoevende mama die heel wat trekken van de zijne vertoonde en Erwin Mortier verzamelde in `Gestameld liedboek' herinneringen aan zijn dementerende moeder. Dat schrijvers hun vak weleens gebruiken om aan maternale rouwverwerking te doen, is in de wereldliteratuur echter niets nieuws. De Franse intellectueel Roland Barthes begon in 1977 op de dag na het overlijden van zijn moeder een rouwdagboek bij te houden dat postuum werd gepubliceerd. Filosofe Simone de Beauvoir be…Lees verder
-
Peter Verhelst